• صفحه نخست
• نگارش موسیقی

از نگارش واژه ها برای بیان افکارمان و نیز برقراری ارتباط با دیگران، هنگامی که امکان ارتباط حضوری نباشد بهره می گیریم. در موسیقی نیز ایده ها، نوشته یا با نشانه هایی نگاشته می شوند و این نگارش به گونه ای است که اجراکنندگان بتوانند از طریق آن قطعه ای ناآشنا را اجرا کنند.
نت نگاری، اسلوب نگارش موسیقی به شیوه ای است که بتواند زیر و بم صداها و نیز ریتم ها را برای موسیقیدانان مشخص سازد.

نگارش زیر و بم

با نگارش موسیقی می توانیم زیر و بم صداها را با استفاده از نشانه هایی موسوم به نت که در سطح های ختلفی بر یک حامل قرار می گیرند مشخص سازیم. نت، نشانه ای بیضی شکل است. حامل مجموعه ای از پنج خط افقی است. نت ها بر این خط ها یا در فاصله میان آن ها (میان خط ها) قرار می گیرند؛ هر چه محل قرار گرفتن یک نت بر حامل بالاتر باشد آن نت زیرتر است:

اگر نتی زیرتر یا بم تر از حد قابل نمایش بر پنج خط حامل باشد، خط های افقی کوچکی موسوم به خط های اضافه برای نگارش آن به کار گرفته می شوند:

هفت صدای از دوازده صدایی که در موسیقی غرب محدوده اکتاو را پر می کنند، به ترتیب با نام های دو، ر، می، فا، سل، لا و سی نام گذاری شده اند. این زنجیره بارها و بارها برای نام گذاری صداهای «همنام» در اکتاوهای بالاتر یا پایین تر تکرار می شود، این نت ها متناظر با شستی های سفید پیانو هستند. پنج صدای باقی مانده (از دوازده صدای محدوده اکتاو) که متناظر با شستی های سیاه پیانو هستند، با یکی از همین نام ها همراه نشانه دیز (#) ویا نشانه بِمُل (b)نمایانده می شوند.
کلید نشانه ای است که بر ابتدای حامل قرار گرفته و زیر و بم و نام هر کدام از خط ها یا میان خط ها را تعیین می کند. کلید سُل و کلید باس (کلید «فا»ی خط چهارم) از رایج ترین کلیدهای موسیقی هستند. کلید سل برای نت نگاری محدوده صداهای زیر (مانند نت هایی که پیانیست اغلب با دست راست می نوازد) و کلید باس در نت نگاری محدوده های بم (مانند آنچه پیانیست با دست چپ می نوازد) به کار گرفته می شود:

کلید باس

کلید سل

“تمامی محتوا مندرج در سایت متعلق به رسانه ریتم آهنگ می باشد و هرگونه کپی برداری با ذکر منبع بلامانع است.”